SOAD

System of a Down (ang. Zespół Downa) – zespół założony w 1994 roku przez paru wieśniaków z Armenii, którym znudziło się pasanie kóz, i postanowili
spieruciec do USA. Najpierw było ich trzech, później znaleźli sobie jeszcze jednego Ormianina, który akurat posiadał elektryka, i było ich czterech. Zaczęli grać w garażu należącym do lidera grupy, Serja. Początkowo grali muzykę ormiańską, jednak pewnego dnia jacyś metalowcy spuścili ich perkusiście taki łomot, że nie był w stanie grać nic prócz heavy-metalu. Reszta grupy dostosowała się do niego, ale w ich muzyce wciąż pobrzmiewają akcenty ojczyste. Niestety zespół zawiesił swoją działalność, bo Serj Tankian fochnął na resztę zespołu, ponieważ koledzy z zespołu z okazji jego urodzin nie złożyli mu życzeń. Przeszedł do komerchy którą o dziwo nazywa rockiem. Daron i John założyli zespół Scars on Broadway. Z koleji Shavo poczuł się jak prawdziwy gangsta i dołączył do zespołu hip-hopowego Achozen. Jednak w roku 2011 grupa wznawia swoją działalność próbując reanimować to co uśmiercili, wykorzystując przy tym klasyczną metodę usta usta w pozycji 6/9.

Zapraszam do posłuchania, podczas lektury. :)

Muzycy

 

Serj Tankian (1994-2006, od 2011) - - melodyczne i niemelodyczne darcie się, syntezator i syntezator głosu, gitara elektryczna (ale tylko po pijaku). Wykazuje skłonność do nieprowokowanego zmieniania wysokości dźwięków, które emituje, naśladując w ten sposób stworki z bajek oraz delfiny butlonose. Posiada ogromną gamę ultra i infradźwięków. Potrafi na scenie demonstrować figury rodem z ekwilibrystyki stosowanej.

 Daron Malakian  (1994-2006, od 2011) - gitara elektryczna, growl. Od dziecka chciał być perkusistą i dlatego został gitarzystą, co jest powodem jego obecnych kompleksów. Zdarza mu się publicznie karcić swój sprzęt tylko dlatego, że ten nie chciał wydawać z siebie tych pisków i jęków, które Daron nazywa muzyką. Nie daj Boże pozwolić mu dojść do mikrofonu. Będzie zawodził przy nim niczym kojot w czasie pełni, aż Serj nie zacznie go uciszać. Na scenie głównie stoi, ale czasem też się po niej miota jak opętana foka. Niegdyś ubierał swoją brodę w długą brodę, lecz pozbył się jej za pomocą naostrzonej do tego celu drewnianej łyżki. W wolnych chwilach pasie kozy w rodzinnej posiadłości.



 Shavo Odadjian (1994-2006, od 2011) - gitara basowa. U niego wszystko jest na opak. Tam, gdzie normalnie ludzie mają włosy, on jest łysy, a tam gdzie normalni ludzie nic nie mają, on ma warkocz. Na koncertach lubi poklepywać i poszturchiwać swoją gitarę uśmiechając się jednocześnie niczym dzieciątko, które dostało cukierka. Miłośnik przykrótkich spodni, spod których widać jego obłędne, kolorowe podkolanówki.

John Dolmayan (1997-2006, od 2011) - perkusja, cichy chłopak. W czasie wolnym układa puzzle lub gra w szachy, tak jak na prawdziwego perkusistę metalowego przystało. Nie wykazuje skłonności do wpadania w szał tak jak inni przedstawiciele jego gatunku oraz pozostali członkowie zespołu. Na koncertach robi tyle, ile się od niego wymaga: obija swoje gary raz szybciej, raz wolniej. Szczytem agresji Johna jest rzucanie swoimi pałeczkami w stronę publiczności.

Byli muzycy

Ontronik "Andy" Khachaturian– pierwszy perkusista grupy. Jednak chłopak nabawił się kontuzji ręki (nie miał dziewczyny?) i musiał przerwać grę na bębnach perkusji.

Płyty:

- System of a Down (1998) – chłopakom zabrakło kreatywności.
- Toxicity (2001) – toksyczne miasto. Podczas nagrywanie tego albumu w Los Angeles doszło do strajku kanalarzy i śmieciarzy. Jakie były skutki możesz się domyślić.  
- Steal this Album (2002) – ukradnij ten album – nawiązanie do młodości spędzonej w Armenii.
- Mezmerize (2005) – zahipnotyzować. Oczywiście trawka ziołami od babci.
- Hypnotize (2005) – hipnotyzowanie dobiegło końca.